Στην εκδήλωση του Δικτύου Νέων της Στάση Βύρωνα για την εξέγερση της νεολαίας τον Δεκέμβρη του 2008 πήραν μέρος οι Άρης Χατζηστεφάνου, (δημοσιογράφος / συγγραφέας του βιβλίου-λευκώματος «Δεκέμβρης ’08: Ιστορία Ερχόμαστε«), Θανάσης Τσακίρης (πολιτικός επιστήμονας) και Μάνια Σωτηροπούλου (φοιτήτρια, μέλος Συντονιστικού Μαθητών «Αλέξης Γρηγορόπουλος»).
Δείτε εδώ το α΄μέρος της συζήτησης
…και εδώ το β’ μέρος
Η σελίδα της εκδήλωσης στο Facebook εδώ
Η πρώτη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από τη Στάση Βύρωνα μετά τις δημοτικές εκλογές του 2010 ήταν αυτή του Δικτύου Νέων της Στάση Βύρωνα για το Πολυτεχνείο, την Τετάρτη 16 Νοέμβρη στον Πολυχώρο «Ζωή Ποδήλατο».
Σε μια κατάμεστη αίθουσα από νέους -και όχι μόνο-, η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή ενός βίντεο- αφιερώματος στο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια ο πανεπιστημιακός Μιχάλης Σπουρλαδάκης ανέλυσε τις κοινωνικές και πολιτικές αιτίες που οδήγησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, επισκοπώντας τη συγκυρία της Μεταπολίτευσης και αναζητώντας το νήμα με την τρέχουσα συγκυρία του μνημονίου.
Την Τρίτη 16 Νοεμβρίου, στις 7μμ, στο Στέκι Ζωή Ποδήλατο, το Δίκτυο Νέων της Στάσης Βύρωνα διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση με αφορμή τη συμπλήρωση 37 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Τίτλος της εκδήλωσης «1973-2010: Αντίσταση στον αυταρχισμό. Από το ‘γύψο’ της Χούντας στην ‘έκτακτη ανάγκη’ του Μνημονίου».
Τη συζήτηση ανοίγει ο πανεπιστημιακός Μιχάλης Σπουρδαλάκης.
Η σελίδα της εκδήλωσης στο Facebook
http://www.facebook.com/event.php?eid=167927726565488&num_event_invites=0#!/event.php?eid=167927726565488
Το Δίκτυο Νέων της Στάσης Βύρωνα σας καλεί το Σάββαταο 23 Οκτωβρίου στις 7.30 μ.μ., στο Στέκι Ζωή Ποδήλατο (Χρ. Σμύρνης 142), στην εκδήλωση παρουσίασης των νέων υποψηφίων της «Στάσης». Θα ακολουθήσει συζήτηση για τον συμμετοχικό προϋπολογισμό, με τον υποψήφιο δήμαρχο Νέας Σμύρνης Παναγιώτη Πάντο. Η βραδιά θα συνεχιστεί με ζωντανή μουσική και συλλογική κουζίνα! Να είστε όλοι και όλες εκεί!
Του Γιάννη Φραγκιαδάκη
Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσω να παρουσιάσω συνοπτικά και ελαφρώς σκωπτικά τα έργα και τις ημέρες των δύο βασικών διεκδικητών του δήμου μας, του νυν και του επίδοξου δημάρχου. Θα αποφύγω τις προσωπικές αναφορές όχι γιατί δεν έχουν σημασία τα ονόματα αλλά γιατί μεγαλύτερη σημασία έχουν οι πράξεις και γιατί η κριτική έχει πολιτική αφετηρία.
Ο “τσόφλι, μόστρα και μακέτα”
Στην επικοινωνιακή προβολή του εαυτού και του έργου του, ο νυν διεκδικεί – με σοβαρές πιθανότητες- το βραβείο Όσκαρ! Έχει εγκαινιάσει ό,τι μπορεί να εγκαινιαστεί, έχει τραπεζώσει όποιον μπορεί να τραπεζωθεί, έχει φωτογραφηθεί με τους πάντες, έχει επενδύσει απίστευτα στην γυναικεία ομάδα μπάσκετ του Αθηναϊκού και έχει φτιάξει web tv! Επίσης, έχει καταφέρει να ελέγχει τα περισσότερα δημοτικά έντυπα, να αρθρογραφεί και να δίνει συνέντευξεις σε free-press εφημερίδες και να έχει προνομιακή μεταχείριση από μεγάλο ραδιοφωνικό σταθμό.Respect!
Η δημοσιογραφική δεοντολογία όμως έχει πάει (έναν πολύύύ μακρινό) περίπατο: η μια φυλλάδα αναφέρει σαν “αρνητικό” του γνώρισμα το ότι είναι τόσο πολύ εργατικός που δεν προλαβαίνει (ο δύσμοιρος!) να ασχοληθεί με το πολιτικό του μέλλον, η δεύτερη του παίρνει “συνέντευξη” με ερωτήσεις του τύπου “μετά από δύο επιτυχημένες θητείες τι άλλο απομένει να κάνετε;” και όλες μαζί λιβανίζουν τον πολυχρονεμένο μας λοιδωρώντας ταυτόχρονα τον αντίπαλο επίδοξο δήμαρχο! Έντυπα προπαγανδιστικά, κίτρινα, μονόπλευρα και εξόχως ύποπτα. Διαβάστε στο editorial ενός απ’ αυτά: “Δήμαρχε, σε όλη αυτή τη διαδρομή της εγρήγορσης και της υλοποίησης, αναρωτιόμουν κάθε φορά τι θέλεις να πετύχεις και ποιος είναι ο στόχος σου. Σήμερα μετά από πολλά χρόνια μπορώ να σου πω πως τελικά δεν υπάρχει στόχος, όλα όσα έγιναν είσαι εσύ”!!!!! Αμήν…
Στον απίστευτης πολυτέλειας κατάλογο του ΙΚΕΑ, εεεε…συγνώμη! εικονογραφημένο απολογισμό της δημοτικής αρχής θέλω να πω… όπου τα κείμενα, για να μην κουραζόμαστε, δεν ξεπερνούν τις 50 λέξεις και οι φωτογραφίες αγγίζουν τις 500, παρουσιάζεται ένα έργο που είναι γεμάτο από αριθμούς: στρέμματα, χιλιόμετρα και τετραγωνικά μέτρα, χώρια οι δράσεις υπηρεσιών που δεν ανήκουν στο δήμο (π.χ. ΚΕΠ, Κέντρο Υγείας)!
Αλήθεια, όμως, ξέρει ο μέσος ψηφοφόρος για τα πραγματικά τεκταινόμενα;
Γνωρίζει πως εκτός από την υλοποίηση της πρότασης του Σωματείου Εργαζομένων για ανακύκλωση στην πηγή από τον Δήμο, καμία άλλη υποδομή δεν φτιάχτηκε αυτά τα 4 χρόνια;
Γνωρίζει ότι ο νυν δήμαρχος, που είναι και πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας και Ανάπτυξης Υμηττού, σκόπευε να φτιάξει διοικητικό κέντρο και παιδικούς σταθμούς μέσα στον προστατευόμενο ορεινό όγκο του Υμηττού;
Είναι γνωστό πως το κολυμβητήριο που θέλει να θεμελιώσει ούτε μπορεί να χτιστεί γιατί δεν έχει άδεια ούτε πρέπει γιατί είναι σε ζώνη προστασίας του Υμηττού;
Γνωρίζει επίσης κανείς ότι αποδέχεται την κατασκευή αυτοκινητόδρομων στον Υμηττό και κόμβου στου Σακέτα ενώ παράλληλα αφήνει εργολάβους, επιχειρηματίες και στρατό να βυσσοδομούν στο βουνό;
Πόσοι ξέρουν πως οι πρόχειρες προεκλογικές ασφαλτοστρώσεις του 1,5 πόντου πάχους έχουν εγκριθεί ως “διαχείριση ομβρίων υδάτων-πρόσβαση για ΑΜΕΑ”;
Θυμάται κανείς οτι χωρίς προειδοποίηση αυξήθηκαν το 2007 τα δημοτικά τέλη δήθεν για να μαζευτούν χρήματα για την απαλλοτρίωση χώρων ώστε να κατασκευαστούν πλατείες αλλά στο τέλος της τριετίας το συνολικό ποσό που διατέθηκε για απαλλοτριώσεις ήταν 0 ευρώ;
Γράφει πουθενά ο απολογισμός ότι μεγάλο μέρος των λειτουργικών αναγκών του δήμου προέρχονται από τη μη απόδοση ΦΠΑ από τα κέρδη του Φεστιβαλ (τακτική που δεν ξεκίνησε αλλά συνέχισε ο νυν) από τα υπέρογκα επί 3ετία δημοτικά τέλη και από συνεχή δάνεια;
Πόσοι έχουν υπόψη τους ότι ενώ εδώ και ενανιση χρόνο απέρριψε, κραυγάζοντας εναντίον του επίδοξου, την ένταξη του Βύρωνα στην γραμμή 4 του μετρό, τώρα εμφανίζεται να την διεκδικεί;
Ξέρουν ο Βυρωνιώτης και η Βυρωνιώτισσα ότι εκατοντάδες νήπια μένουν εκτός δημοτικών παιδικών σταθμών καθώς και για τον αντιδημοκρατικό και αδιαφανή τρόπο λειτουργίας του δήμου;
Έχουν ακούσει πολλοί για την παράνομη ανέγερση του πολυώροφου γκαράζ σε χώρο που είχε απαλλοτριωθεί για υπέργεια πλατεία; Μάλιστα, η άρση της διακοπής των εργασιών έγινε με απόφαση νομικού συμβούλου της Νομαρχίας που είναι σύζυγος αντιδημάρχου και μέλος της επιτροπής στήριξης του δημάρχου! Τυ-χαί-ο; Δε νομίζω!
Όσο λοιπόν κι αν μοστράρει εαυτόν, εγκαίνια και μακέτες, το καλογυαλισμένο ακομμάτιστο τσόφλι του “πολιτικού πολιτισμού” δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα: το αυγό είναι κλούβιο!
Ο “θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη”
Αφού κέρδισε το χρίσμα (στίγμα θα’πρεπε να λέγεται) του ΠΑΣΟΚ από τον έτερο διεκδικητή-δημοτικό του σύμβουλο, ο επίδοξος δήμαρχος έχει βαλθεί να μας πείσει πόσο επάξια μπορεί να αντικαταστήσει τον νυν, ελπίζοντας ότι η τρίτη φορά θα είναι και η φαρμακερή. Όσο κι αν η αντιπολιτευτική του τακτική τον έκανε να ακολουθήσει αρχικά καποιες ουσιαστικές διεκδικήσεις (μετρό, προστασία Υμηττού, δημοτικά τέλη, υπέργειο γκαράζ), όσο πλησιάζει η ώρα των εκλογών τόσο αρχίζει να δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο.
Με δικό του δημοτικό έντυπο λαϊκίστικης υπερπροβολής του ίδιου αλλά και διαρκούς μικρόψυχης και κατακίτρινης καταγγελίας του αντιπάλου, με φιέστες στην απομάκρυνση των διαφημιστικών πινακίδων και με συνεχόμενες ψευτοαποκαλύψεις που διαψεύδονται ηχηρά για αποχωρήσεις στελεχών του δημαρχου και για έναν υποψηφιο δήμαρχο που θα κατέβαινε στις εκλογές και θα έκανε τον νυν να τρέμει!
Μα πάνω από όλα αυτό που εξοργίζει είναι η προεκλογική του καμπάνια περί μαύρου χρήματος και διπλών ταμείων από τα έσοδα του Φεστιβάλ, όταν την ίδια στιγμή έχει στηρίξει ρητά τα βάρβαρα αντικοινωνικά μέτρα της κυβέρνησης και έχει συναινέσει στον Καλλικράτη! Εεε, σαν πολύ δεν πάει η υποκρισία για “διασπάθιση” δημόσιου χρήματος όταν την ίδια ώρα το σπαθί ετοιμάζεται να σφάξει τα κοινωνικά δικαιώματα και να πετσοκόψει τις δημοτικές επιχειρήσεις και ολόκληρη την αυτοδιοίκηση;
Πόσο διαφέρουν στην πραγματικότητα;
Ας δούμε κατευθείαν τα δεδομένα: Ο πρώην υπεύθυνος τύπου του νυν δημάρχου έγινε ξαφνικά διευθυντής της εφημερίδας του επίδοξου! Ο δε πρώην διευθυντής της τελευταίας μετεξελίχθηκε σε υπεύθυνο τύπου του ΣΠΑΥ! Επιπλέον, δημοτικός σύμβουλος του επίδοξου υπέγραψε κείμενο στήριξής του και δυο μήνες μετά τον κατήγγειλε και βάζει υποψηφιότητα με τον νυν ενώ ένας “αριστερός” που στήριξε το 2002 τον νυν εναντίον του τότε κόκκινου δημάρχου τώρα βάζει υποψηφιότητα με τον επίδοξο για να φύγει ο νυν!!!! Πλήθος άλλων πρώην και νυν συμβούλων, στελεχών και μικρομεγαλοπαραγοντίσκων έχουν κάνει αυτό το ωραίο ταξίδι και προς τη μία και προς την άλλη κατεύθυνση. Σε όλους θαρρώ έρχεται στο νου η λαϊκή σύνοψη όλων αυτών: αλλαξοκωλιές!
Αν συνυπολογίσουμε και ένα ακόμη φοβερό κοινό τους σημείο, το ότι καμία από τις δύο παρατάξεις δεν έχει δημοσιεύσει αναλυτικό πρόγραμμα δράσης για την επόμενη τετραετία (!!!) το συμπέρασμα που μπορεί να βγει από όλα αυτά είναι πως πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία που τροφοδοτούνται από την ίδια δεξαμενή: της ρεμούλας, των πελατειακών σχέσεων, της αδιαφάνειας, της πολιτικής δίχως αρχές, του δήμου-επιχείρησης και της νεοφιλελεύθερης καταπάτησης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Τέλος, και επειδή δυστυχώς διαφαίνεται ότι για πρώτη φορά αυτοί οι δύο θα αναμετρηθούν στον β’ γύρο, κρίνοντας από τον ως τώρα φαιδρό και επικίνδυνο πόλεμο λάσπης, ας είμαστε έτοιμοι να κρατήσουμε τις μύτες μας από τη μπόχα που μπορεί να ξεχυθεί για το παρελθόν και το παρόν, επαγγελματικό και προσωπικό, του καθενός…
Σαν να τους ακούω να ουρλιάζουν παρέα: “Ούτε αριστερά, ούτε δεξιά! Μόνο πίσω και προς τα κάτω!”
Εμείς όμως ας τελειώσουμε τραγουδιστά:
λαέ της Βυρωνούπολης, σήκωσε πια παντιέρα…
με νυν και με επίδοξο, δε βλέπεις άσπρη μέρα!
Ο Παναγιώτης Πάντος, υποψήφιος δήμαρχος Νέας Σμύρνης, μιλάει στην εκδήλωση του Δικτύου Νέων της Στάσης Βύρωνα για τον συμμετοχικό προϋπολογισμό.
ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΠΟΡΤΑΛΙΟΥ
Ο νεοφιλελευθερισμός τραυμάτισε βαθιά τα αξιακά πρότυπα της αριστεράς: τις ιδέες της κοινότητας, της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της συμπάθειας, της συνύπαρξης, του ενεργού ενδιαφέροντος για τον άλλο. Η πολιτική, ως διαχείριση του συστήματος εξουσίας, απομακρύνθηκε, όσο ποτέ στη σύγχρονη ιστορία, από τον κόσμο των αποκάτω. Πάνω από τις τάξεις και τα στρώματα εγκαταστάθηκε ο ατομικός εργαζόμενος, καταναλωτής και θεατής, το ιδιοτελές άτομο του Χόμπς.
Παρ’ όλ’ αυτά, σε πολλά μέρη του κόσμου και πρόσφατα στη χώρα μας, η κρίση δημιουργεί ρωγμές στο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα. Μέσα απ’ αυτές αναδύονται παλιές και νέες μορφές συνύπαρξης, σύνθεσης, συνεργασίας, εν τέλει κοινωνικά δίκτυα αλληλέγγυων πρακτικών. Τα δίκτυα αυτά αμφισβητούν αγοραίες μορφές παραγωγής και ανταλλαγής, τη γενικευμένη εμπορευματοποίηση αγαθών και δραστηριοτήτων, την κυριαρχία του εμπορεύματος και των καταναλωτικών προτύπων επί των αναγκών. Θέτουν τη βασική προϋπόθεση αντίστασης: κανείς μόνος στην κρίση.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα των αλληλέγγυων κοινωνικών δικτύων και πρακτικών.
Μια από τις πρώτες ανάγκες που αναδύεται σε εποχές στέρησης είναι η διατροφική επάρκεια των νοικοκυριών. Το κίνημα της αστικής καλλιέργειας αναδύθηκε σε πολλές φάσεις της ιστορίας των πόλεων και επανέρχεται στις σημερινές συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Συνιστά ένα κίνημα καταναλωτών και μορφή αλληλέγγυας οικονομίας, καθώς και ένα κίνημα γειτονιάς.
Στο Βανκούβερ του Καναδά, για παράδειγμα, περίπου 44% των κατοίκων καλλιεργούν εδώδιμα προϊόντα στις αυλές, τα μπαλκόνια τους, αλλά και στους 17 κήπους της πόλης, που παραχωρήθηκαν από την πολιτεία. Στην Αργεντινή, στο Περού, στο Εκουαδόρ, στη Ζιμπάμπουε, στην Τζακάρτα της Ινδονησίας, στη Νέα Ορλεάνη, στο Πεκίνο, στο Ντιτρόϊτ, στο Φράϊμπουργκ της Γερμανίας, στο Παρίσι και αλλού, η αστική καλλιέργεια είναι ένας διαδεδομένος τρόπος παραγωγής και κατανάλωσης.
Το κίνημα των piqueteros στην Αργεντινή, στη ΔΝΤ εποχή, συγκροτήθηκε από οργανώσεις φτωχών και ανέργων που χρησιμοποίησαν ως ένα βασικό μέσο πάλης τον αποκλεισμό των δρόμων και των σιδηροδρομικών γραμμών, διακόπτοντας έτσι τη διακίνηση των εμπορευμάτων. Υποστηρίζονται από ευρύτατα δίκτυα γειτονιάς που δημιουργούν ασπίδα προστασίας όταν έρχεται η αστυνομία και όλοι μαζί μεταφέρονται ως συμπαραστάτες στα κατειλημμένα εργοστάσια της περιοχής τους. Λειτουργώντας αυτόνομα και οριζόντια, οι piqueteros χρησιμοποιούν τα επιδόματα της πρόνοιας που εξασφαλίζουν και την προσωπική εργασία για τη δημιουργία εναλλακτικών δομών στις γειτονιές: μαγειρεία, αρτοποιεία, συλλογικές κουζίνες, εργαστήρια λαϊκής επιμόρφωσης, βιβλιοθήκες, φεστιβάλ, λαχανόκηπους κ.λπ.
Στην Αργεντινή άνθισε, επίσης, το ανταλλακτικό εμπόριο, δηλαδή ένα σύστημα που λειτουργεί χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος με τη χρήση των creditos, ενός κοινωνικού νομίσματος–πίστωσης, το οποίο εκδίδεται από τα δίκτυα ανταλλαγής. Έτσι ανταλλάσσονται φρέσκα λαχανικά με μαθήματα μουσικής, παπούτσια ή ρούχα με οικοδομικές εργασίες, κ.λπ. Οι συμμετέχοντες στο ανταλλακτικό εμπόριο υπολογίζονται σε 2 εκατ. και κατ’ άλλους σε 3 έως 5 εκατ.
Ένα άλλο παράδειγμα, από την Αργεντινή της κρίσης, αφορά στις συνελεύσεις γειτονιάς, δηλαδή μορφές πολιτικής συγκρότησης από τα κάτω, που αποτελούν ένα είδος τοπικής χωρικής αντι-εξουσίας και προβαίνουν σε καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, εργοστασίων, γυμναστηρίων, τοπικών αγορών, πλατειών, εγκαθιστώντας εκεί κοινωνικά κέντρα, εναλλακτικές αγορές κ.λπ.
Τις τρεις μορφές αλληλέγγυων πρακτικών στην Αργεντινή, που ήδη αναφέραμε, συμπληρώνει το κίνημα των ανακτημένων επιχειρήσεων. Αν και λίγες σε αριθμό, οι επιχειρήσεις αυτές που μετατράπηκαν σε αυτοδιαχειριζόμενους συνεταιρισμούς, αναδεικνύουν τις δημιουργικές ικανότητες των εργαζομένων και τη σημασία της κοινωνικής έναντι της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής.
Η αλληλέγγυα οικονομία μπορεί να παίρνει τη μορφή και διεθνών δικτύων ανταλλαγής ή και δημιουργίας “ηθικών” τραπεζών για τη χρηματοδότηση των αλληλέγγυων πρακτικών. Πολλά σχετικά παραδείγματα μας έρχονται από τις Ζαπατίστικες Κοινότητες, από τη Βενεζουέλα, τη Βραζιλία και άλλα μέρη της γης.
Μέσα στην κρίση, λοιπόν, οι φτωχοί και οι απόκληροι δημιουργούν εναλλακτικές μορφές αντίστασης, επιβίωσης με αντισυστημικά χαρακτηριστικά, που θα μπορούσαμε να τις συνδέσουμε με αυτό που ονομάζουν οι Ιθαγενικές Κοινότητες της Λατινικής Αμερικής «Buen Vivir»: ένα σύστημα αξιών και τρόπων ζωής και μια πρόταση για την οικοδόμηση ενός καινούργιου κόσμου.
Στην Ελλάδα πληθαίνουν τα σχετικά παραδείγματα, μερικά από τα οποία παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ της Εποχής. Αναφέρω το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου, το Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι στην Κέρκυρα, τα σχολεία εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας για μετανάστες, την αυτοδιαχειριζόμενη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, τον Αυτόνομο Κοινωνικό χώρο και Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης, τις συλλογικές κουζίνες, τα χαριστικά παζάρια, τις γιορτές, τις καλλιτεχνικές παραστάσεις, τις μορφές ανταλλακτικής οικονομίας (terra verde, Οβολός, Σπόρος, κ.λπ.) και πολλά άλλα, όπως οι συνελεύσεις γειτονιάς μέσα από τις οποίες δοκιμάζεται η συλλογική αντίδραση στην κρίση.
Η Ελ. Πορτάλιου είναι καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ και υποψήφια δήμαρχος Αθήνας με τον συνδυασμό “Ανοιχτή Πόλη”. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Αυγή (10.10.2010)
Εκλογές, κόμματα, φρου φρού κι αρώματα…Ή μήπως τελικά δεν είναι όλοι ίδιοι;;;
Να πάω ή να μην πάω στην κάλπη; Και αν πάω τι αξία έχει ή ψήφος μου για την πόλη που ζω;
Στις 7 Νοέμβρη όλες/οι καλούμαστε να ψηφίσουμε στις πρώτες αυτοδιοικητικές και περιφερειακές εκλογές που γίνονται μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, μετά τα νέα μέτρα που η κυβέρνηση ψήφισε (βλ. Μνημόνιο) και με το πρόγραμμα Καλλικράτης… Όσο κι αν θέλουν κάποιοι να μας παρουσιάζουν σαν τη γενιά του καναπέ, της καφετέριας, του facebook και του trendy καταναλωτισμού, είμαστε εδώ, έχουμε άποψη και μπορούμε να αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού. Επηρεαζόμαστε από τα μέτρα, βλέπουμε το μέλλον μας να μαυρίζει, τα εργασιακά μας διακιώματα να ελαχιστοποιούνται, τα πανεπιστήμιά μας να μετατρέπονται σε επιχειρήσεις, τους ελεύθερους χώρους και το πράσινο να καταπατούνται, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα τους χαρίσουμε τις ζωές μας!
Σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές εμείς, η “γενιά του φραπέ”, έχουμε λόγο για την πόλη μας. Μας ενοχλούν πάρα πολλά πράγματα στον Βύρωνα και θέλουμε να τα αλλάξουμε…
Δεν μας αρέσει:
* Να γίνεται ο δήμος μας επιχείρηση και φοροεισπρακτικός μηχανισμός.
* Να ροκανίζεται ο Υμηττός μας, να καίγεται κάθε τόσο και να γίνεται πίστα για αυτοκινητόδρομους.
* Να μένουν κάθε χρόνο εκατοντάδες παιδιά εκτός παιδικών σταθμών.
* Να υπολειτουργεί το Κέντρο Υγείας και τα ΚΕΠ
* Να πληρώνουμε τόσα λεφτά που δε μας περισσεύουν για το δημοτικό γυμναστήριο, για τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στο Θέατρο Βράχων και για να παίξουμε 5Χ5 ποδόσφαιρο.
* Να γεμίζουν οι πλατείες μας από τραπεζοκαθίσματα και τα στενά πεζοδρόμια από παρκαρισμένα οχήματα και την ίδια στιγμή να χτίζονται ιδιωτικά πάρκινγκ-τερατουργήματα
* Να σκοτώνονται άνθρωποι στη γειτονιά μας από αδέσποτες σφαίρες αστυνομικών
* Να παρατηρούμε τα καταστήματα στους δρόμους της πόλης να κλείνουν το ένα μετά το άλλο
* Να έχουμε έναν δήμαρχο μανιακό με τη δημοσιότητα και το “θεαθηναι” που να αδιαφορεί για τα πραγματικά προβλήματα της πόλης μας
Θέλουμε, διεκδικούμε και θα παλέψουμε για:
* επέκταση και δωρεάν χρήση των δημοτικών εγκαταστάσεων (π.χ. γήπεδα 5Χ5, γυμναστήρια, ανοιχτα αθλητικά συγκροτήματα)
* λεωφορειακή σύνδεση του Βύρωνα με την πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου
* δημιουργία πεζόδρομων, ποδηλατόδρομων και όπου είναι εφικτό πάρκινγκ μόνο υπόγειων με υπέργειες πλατείες
* δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού για τη νεολαία που θα λειτουργεί ως πυρήνας δημιουργικότητας και αλληλεγγύης αλλά και ως πλήγμα στον κυρίαρχο καταναλωτισμό
* απομάκρυνση όλων των ασύμβατων με τον Υμηττό εγκαταστάσεων (λατομεία, στρατόπεδα, σταθμός μεταφόρτωσης απορριμάτων) και απόδοσή τους στο πράσινο και στους δημότες. Επιπλέον, δασοπυρόσβεση, φύλαξη του βουνού και ασφαλώς να μη γίνει κανένας αυτοκινητόδρομος στο βουνό
* περισσότερα κονδύλια για τα σχολεία και τις σχολικές επιτροπές
Για όλα αυτά και για περισσότερα ακόμη αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το Δίκτυο Νέων της Στάσης Βύρωνα για να στηρίξουμε την προσπάθειά της αλλά και για να συμβάλλουμε στην περαιτέρω ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων που θέλουν να αλλάξουν την πορεία του δήμου μας αλλά και στην κοινωνία μας!
Επικοινωνήστε μαζί μας!
Ιστολόγιο: diktyonewn.wordpress.com | Μέιλ: diktyonewn@gmail.com | Ιστοσελίδα: stasivyrona.gr
Δίκτυο Νέων Στάσης Βύρωνα 